Αποδεχόμενοι,
έστω και με ερωτηματικά, την ιδιωτικοποίηση
λιμανιού και μαρίνας, γιατί τάχατες
μπορεί να μειωθεί το δημόσιο χρέος και
μπορεί να γίνουν και επενδύσεις
οδηγούνται, φοβούμαι συνειδητά, στο να
παραδώσουν και τη χερσαία ζώνη. Γιατί
απλούστατα αυτή αποτελεί, ελέω
εμπορευματοποίησης του δημόσιου χώρου,
την κύρια πηγή εσόδων του λιμενικού
ταμείου σήμερα.
Ο «ευεργέτης»
τους λοιπόν μεγαλοεπενδυτής, για να
προβεί στις μεγάλες «αγαθοεργίες» του
«υπέρ της τοπικής ανάπτυξης» και τα
άλλα μυθεύματα που μας σερβίρουν πριν
μας πάρουν το ψωμί απ’ το τραπέζι, το
λιγότερο που θα απαιτήσει θα είναι η
σημερινή βασική πηγή εσόδων του
λιμανιού.
Οι κ Μαρινάκης,
Νίνος, Αλεφαντινός και οι πολιτικές που
υπηρετούν αρνούνται να παραδεχτούν ότι
οι ιδιωτικοποιήσεις δεν γίνονται για
να μειωθεί αλλά για να αυξηθεί το δημόσιο
χρέος. Οι «ευεργέτες» τους καρπώνονται
τα κέρδη και φορτώνουν στο κράτος και
τiς ζημιές και το κόστος
των όποιων επενδύσεών τους. Γι’ αυτό
εξ άλλου μαζί με τις αλλεπάλληλες
ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων 20
χρόνων αυξάνεται ιλιγγιωδώς και το
κρατικό χρέος.
Δεν παραδέχονται
ακόμη ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν
γίνονται για να γίνουν σοβαρές υποδομές
και κοστοβόρες επενδύσεις. Αυτές έγιναν
ήδη με την κατασκευή της Μαρίνας στην
πλάτη του εργαζόμενου λαού. Το μόνο που
μένει είναι να μπουν οι «αρμεκτικές
μηχανές» για να αρμέγουν αυτούς που
πλήρωσαν γι’ αυτές τις υποδομές.
Αν χρειαστούν
άλλες επενδύσεις… «το μοναστήρι (κρατικό
ταμείο) νάναι καλά» με τις πάντα πρόθυμες
«αναπτυξιακές» και «επενδυτικές» του
επιδοτήσεις.
Οι ίδιοι εξ
άλλου έβαλαν την αρχή στην ιδιωτικοποίηση
παραχωρώντας σε ιδιωτική εκμετάλλευση
τα πάρκιγκ λιμανιού και μαρίνας για να
περιοριστούμε μόνο στο χώρο του λιμανιού.
Η αλήθεια
είναι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις ιδιαίτερα
τομέων στρατηγικής σημασίας (ενέργεια,
μεταφορές κλπ) είναι στρατηγική επιλογή
της ΕΕ και των κυβερνήσεών της πολύ πριν
την κρίση που επιταχύνεται στη φάση της
κρίσης, για να δοθεί πεδίο ανταγωνιστικής
και σίγουρης κερδοφορίας στα υπερσυσωρευμένα
και φρακαρισμένα κεφάλαια της
πλουτοκρατίας.
Στο όνομα αυτής
της κερδοφορίας θα τσακιστούν πάρα
πέρα οι μισθοί και τα δικαιώματα των
εργαζομένων στα λιμάνια. Θα ανέβει το
κόστος των μεταφορών (ανθρώπων και
αγαθών) καθώς και όλων των άλλων υπηρεσιών
που συνδέονται με το λιμάνι, τη μαρίνα.
Θα οδηγηθούν στην καταστροφή μικρομεσαίοι
που «μπερδεύονται» στις δραστηριότητες
των μεγαλοεπενδυτών. Θα συνεχίσει να
καταχρεώνεται το κρατικό ταμείο.
Να γιατί οι
εργαζόμενοι στο σύνολό τους, οι
καταστηματάρχες της παραλίας κι όχι
μόνο πρέπει να ξεπεράσουν τους ελιγμούς
αυτοπαγίδευσης και του διαχωρισμού
λιμανιού και χερσαίας ζώνης και να
εμποδίσουν την ιδιωτικοποίηση του
λιμανιού.
Δεν πρέπει
όμως να παρασυρθούν και να «αγιοποιήσουν»
τον κρατικό τομέα στον καπιταλισμό.
Αυτός έτσι κι αλλιώς υπέρ των μεγάλων
συμφερόντων, που κρατούν τα κλειδιά της
οικονομίας, λειτουργεί. Το «χαΐρι» του
το έχει γευτεί για τα καλά ο λαός και
όταν ήταν κρατικές οι τράπεζες;, ο ΟΤΕ,
η ΔΕΗ κλπ.
Να διεκδικήσουν
τον δημόσιο έλεγχο του λιμανιού, της
μαρίνας και της χερσαίας ζώνης γιατί
αυτό δίνει μεγαλύτερα περιθώρια
υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών από ότι
σε ένα ιδιωτικό.
